Disa dekada më parë shkrimtari i njohur amerikan Ezra Pound, pasi prezantoi se çfarë duhet dhe nuk duhet të bëjë një poet i ri për të shkruar poezi të mira, iu përkushtua kategorizimit të shkrimtarëve. Në veçanti, në menynë e tij të leximit, ai renditi 6 tipa shkrimtarësh:
- Shpikësit
Njerëz që kanë zbuluar procese të reja, apo veprat ekzistuese të të cilëve na japin shembullin e parë të njohur të një procesi letrar.
- Mjeshtrit
Njerëz që kanë kombinuar një numër të caktuar këtyre proceseve, dhe i kanë përdorur ato aq mirë, sa që edhe vetë shpikësit e tyre nuk mund të bënin më mirë.
- Përhapësit
Ata që vijnë pas dy tipave të parë të shkrimtarëve, dhe që nuk mundën ta bënin po aq mirë punën e tyre, por thjesht u mjaftuan me përhapjen e një lloj procesi klasik të shkrimit të letërsisë
- Shkrimtarët e mirë, por pa ndonjë cilësi të spikatur
Këtu bëjnë pjesë njerëzit që kanë pasur mjaftueshëm fat, pse kanë lindur në një vend të caktuar, kur letërsia është në një gjendje të mirë, ose kur një degë e veçantë e saj është “e shëndetshme”.
Për shembull, njerëzit që shkruanin sonete në kohën e shkrimtarit italian Dante Aligeri, njerëzit që shkruan poezi të shkurtra në kohën e Shekspirit apo edhe shumë dekada pas tij, ose ata që shkruan novela dhe tregime franceze, pasi Gustav Floberi ua mësoi se si.
- Shkrimtarët e letrave të bukura
Këtu bëjnë pjesë njerëzit që s’kanë shpikur asgjë, por që janë të specializuar në një lloj të veçantë të letërsisë. Këta nuk mund të konsiderohen si “njerëz të mëdhenj”, apo autorë që janë përpjekur të bëjnë një paraqitje të plotë të jetës dhe epokës së tyre.
- Ideatorët e çmendurive
Për sa kohë lexuesi do të njohë vetëm dy kategoritë e para të shkrimtarëve, nuk do të jetë asnjëherë në gjendje të “dallojë trungun nga pema”. Mund të rinjohë atë që “pëlqen” Mund të jetë një “dashnor i përkryer i librave”, me një bibliotekë të madhe librash të shtypur mirë, të lidhur në mënyrën më luksoze, por s’do të jetë kurrë në gjendje të organizojë atë që di, të vlerësojë vlerën e një libri në raport me të tjerët, dhe do të jetë më konfuz dhe më pak në gjendje për të krijuar një ide në lidhje me një libër, ku një autor i ri “shkel ligjësitë”, po aq sa mund të formojnë një opinion në lidhje me një libër të shkruar 80 apo 100 vjet më parë.
