Kryetari i Bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj, e humbi edhe betejën në kërkim të lirisë në Gjykatën e Lartë dhe do t’i duhet të presë në arrest në burg vijimin e hetimeve që Prokuroria e Posaçme po kryen ndaj tij. I konfirmuar në të tria shkallët e Gjyqësorit, arrestimi i Erion Veliajt, krahas anës ligjore dhe personale, tashmë risjell në qendër të diskutimit politik edhe fatin e mëtejshëm të Bashkisë së Tiranës, njësia më e madhe vendore e Shqipërisë.
Prej 10 shkurtit 2025, pra për pesë muaj, Kryeministri Rama ka refuzuar të ndërmarrë hapa që do të zgjidhnin çështjen e drejtimit të bashkisë së kryeqytetit. Në krye të saj vijon të jetë një nënkryetare e komanduar, ndërsa Erion Veliaj ishte në pritje të konsumimit të hapave ligjorë për masën e sigurisë të kërkuar nga SPAK-u dhe të konfirmuar nga gjykata. Tashmë hapat ligjorë për të fituar lirinë apo të paktën qëndrimin në shtëpi në pritje të gjykimit janë konsumuar për momentin dhe duket se topi ka kaluar te zgjidhjet politike.
1 – Mundësia e parë është që kryebashkiaku Veliaj të japë dorëheqjen, duke “kuptuar” rëndësinë e situatës dhe nevojën që Tirana të ketë një drejtim normal dhe të përditshëm. Kjo do ta dërgonte Tiranën drejt zgjedhjeve të parakohshme për pjesën e mbetur të mandatit të kryebashkiakut, pra për më pak se 2 vjet, derisa në pranverën e vitit 2027 të rivotohet
2 – Këshilli i Ministrave mund ta shkarkojë kryetarin e Bashkisë së Tiranës për të mundësuar dërgimin e njësisë vendore drejt zgjedhjeve. Një hap që duket vështirë të ndodhë në kushtet aktuale, pasi qeverisë i mungojnë arsyet e detajuara që përcakton Kushtetuta dhe kuadri ligjor. Gjithashtu, një hap i tillë do të dëshmonte divergjencat mes Ramës dhe Veliajt, i cili do të refuzonte “hapjen e krahut”, duke e detyruar Kryeministrin ta shkarkojë.
3 – Këshilli Bashkiak do të investohet për shkarkimin e kryebashkiakut Veliaj për mungesën në detyrë, siç kërkon tashmë edhe opozita. Një hap i tillë duket i vështirë të ndodhë, pasi përtej debatit ligjor mbi mundësinë që ka ose jo Këshilli Bashkiak të bëjë ose jo shkarkimin, largimi i Veliajt nga parlamenti i qytetit, duke plotësuar kërkesën e opozitës, do të shihej si një fitore e saj. Një dhuratë që askush në mazhorancë nuk do të donte t’ia bënte pakicës.
4 – Situata do të mbetet e njëjtë, me kompetenca të deleguara dhe një nga nënkryetarët që ushtron detyrën. Ky skenar ka funksionuar prej 5 muajsh, por ka vështirësitë e tij praktike të administrimit të qytetit dhe vëllimit të punës, jo të vogël. Tirana është një qytet i madh, ndërthyrje e shumë interesave ekonomike dhe jo vetëm, ndaj kërkon një ekip maksimalisht të angazhuar në krye.
Mes këtyre opsioneve, dorëheqja e Erion Veliajt duket se mbetet rruga më e mirë për të gjithë, me përjashtim të vetë kryebashkiakut të arrestuar, të cilit do t’i duhet të gjejë fjalë për të njoftuar largimin, por edhe të ndërtojë një strategji për të mbetur “në lojë” edhe pa post.
Sado të padrejta t’i duken vendimet e gjykatave apo më shumë akoma hetimet e SPAK-ut, Veliaj duhet të ngrihet në lartësinë e detyrave që ka mbajtur prej një dekade si ministër dhe kryebashkiak i metropolit. Bashkia e Tiranës nuk është një bashkim vullnetar njerëzish, por një institucion i rëndësishëm dhe posti i kreut të saj duhet trajtuar si një detyrë shtetërore.
Tirana meriton një kryebashkiak, meriton punë e vëmendje, angazhim e lodhje, shërbim e përulje ndaj qytetarëve. Që kjo të ndodhë, duhet që Veliaj ta firmosë dorëheqjen. Si një akt politik të mirëfilltë, nga ato që shenjojnë karrierat e politikanëve. / Nga Elton Metaj – CNA
