Analizë:
Në Shqipëri, politika shpesh perceptohet më shumë si një spektakël sesa si një shërbim ndaj qytetarëve. Prej dekadash, publiku shqiptar është dëshmitar i një lufte të pandërprerë mes palëve politike, që rrallë herë përqendrohet në zgjidhjen e problemeve reale të vendit.
1. Premtime boshe dhe mungesë transparence
Në çdo fushatë, partitë premtojnë reforma rrënjësore, rritje pagash, ndalje të korrupsionit dhe mirëqenie për të gjithë. Por sapo pushteti merret, ritmi ndryshon: reformat zvarriten, skandalet fshehen dhe përgjegjësia mungon. Kjo ka krijuar një hendek të madh mes fjalës dhe veprës.
2. Politika e propagandës
Në vend të ballafaqimit me problemet e vërteta si shëndetësia, arsimi apo drejtësia, energjia fokusohet në PR, mediat e kontrolluara dhe prodhimin e lajmeve të njëanshme. Në këtë mënyrë, krijohet një realitet i rremë që nuk përputhet me jetën e përditshme të qytetarit të zakonshëm.
3. Rotacioni pa ndryshim
Edhe kur ndërron pushteti, praktikat mbeten të njëjta. Njerëzit ndjejnë se “fytyrat ndryshojnë, por sistemi jo”, dhe kjo thellon krizën e besimit tek institucionet dhe e ul ndjeshëm pjesëmarrjen qytetare në jetën politike.
4. Elita politike e mbyllur
Në vend që të përfshihen të rinj, profesionistë dhe zëra të rinj nga shoqëria civile, politika shqiptare funksionon si një rreth i ngushtë, ku besnikëria ndaj liderit është më e rëndësishme se ideja apo vizioni.
Përfundim:
Vërtetësia e politikës në Shqipëri është në krizë. Deri sa veprimi të jetë më i rëndësishëm se fjala, dhe përgjegjësia më e fortë se propaganda, politika do të vazhdojë të perceptohet si një teatër — ku rolet ndryshojnë, por skenari mbetet i njëjtë.
