Romeo: Unë jam pa fjalë. Nuk mendoja sek ishin folur kaq shumë për mua dhe Heidin, sidomos në praninë e saj. Unë i kam thënë që mos u jep justifikime njerëzve sepse të këkrojnë llogari si dje në darkë. Unë e shikoj si shfrytëzim situatë për interesat e tyre. Nga Juli i pari që i thotë ai nuk bën dot pa ty dhe ti pa të bën. Nga Ledjona, që është më e shqetësuar për lojën time se sa për të sajën. Unë nuk kam pse t’i jap shqetësime askujt për jetën time.
Unë ndjesinë e kam me Heidin, por e kam lëmsh, nuk i besoj këtu brenda për shkak të gjithë veprimeve… Kam mosbesim tek ajo ndjenjë. Unë kur i hedh gjërat pas shpine, i hedh. Komenti pas situatës me Françeskën nuk më pëlqeu, m’u duk tradhti. Asnjë këtu brenda nuk i ha për mua apo për atë vajzën, e përdorin siotuatën.
Heidi: Unë dua vetëm të them se nuk i jap llogari askujt këtu. Kështu e kam tipin. Në këtë shtëpi është normale që të bëjnë pyetje. Thashë të bëja muhabet sepse më shijoi, heq dhe konfuzionin kështu. Më pëlqeu të flisja për atë temë. Faktikisht, isha edhe njëherë duke e mbropjtur Romeon. Më thoshin që ai nuk vlen vetëm, e gjëra të tilla. E kanë helmuar situatën tonë, ia kanë helmuar mendjen. Romeo ka ndryshuar sepse ëhstë fryrë nga fjalët e të tjerëve. E ka fryrë e gjithë shtëpia. I kanë hyrë dyshimet ndaj meje, sepse në ndërgjegjen e tij, kur i thonë jgithë kohën ti nuk vlen, Heidi kështu, unë kam ndjerë që ka ndryshuar. Ai e shihte gjithçka me dyshim. Unë kam qenë keq, por jam mirë, nuk ka vdekur njeri, do e kaloj.
Romeo: Unë kur nuk jam ndikuar për këtë vajzë. Kam menduar që tani është momenti më i mirë për t’i besuar. Kur më flisnin për ty, mua më bëjnë më të fortë. Nuk më ndikojnë fare, e thonë sespe e shohin që forcohem me ty. Mua më theu reagimi i Heidit. Pse nuk është shoqe sot me Françeskën. Kjo na e futi debatin ne. Na la si pemë.
