Në Shqipëri, Big Brother VIP është kthyer në një “fenomen kombëtar”. Bisedat në kafene, debatet në rrjetet sociale, dhe madje edhe programet televizive serioze, e kanë vendosur këtë reality show në krye të vëmendjes publike. Por, ndërkohë që publiku harxhon orë të tëra duke komentuar çdo mimikë të banorëve, realiteti jashtë shtëpisë televizive është gjithnjë e më i ashpër: çmimet po rriten, pagat mbeten të ulëta dhe emigracioni rinis me ritme shqetësuese.
Kjo përplasje mes realitetit virtual dhe atij ekonomik është tregues i një shoqërie që kërkon arratisje psikologjike. Në mungesë të ndryshimit real, njerëzit zgjedhin të konsumojnë spektakël – është më e thjeshtë, më argëtuese dhe më pak stresuese se sa përballja me të vërtetat e hidhura.
Por kjo zhvendosje e fokusit ka edhe kosto. Ndërkohë që energjia e publikut kanalizohet te emocionet e një formati televiziv, pushteti ekonomik dhe politik vepron pa shumë kontroll publik. Askush nuk proteston për karburantin që kushton gjithnjë e më shumë, apo për çmimet e ushqimeve bazë që janë bërë luks për një pjesë të madhe të qytetarëve.
Media, që duhet të mbajë të ndezur dritën mbi problemet reale, shpesh përfshihet në këtë rrjedhë spektakli, sepse klikimet dhe shikueshmëria janë më të lehta për t’u siguruar nga drama e shtëpisë së famshme sesa nga raportimi për një projekt buxhetor të dështuar.
Kjo nuk është një kritikë ndaj atyre që ndjekin Big Brother-in, por një thirrje për balancë. Shoqëria ka nevojë për argëtim, por edhe për vetëdije. Sepse nëse gjithë vëmendja shkon te banorët e ekranit, kush do t’i vëzhgojë ata që vendosin për jetën tonë të përditshme?
“Ndjekim çdo lëvizje në Big Brother, por heshtim kur çmimet rriten. Shoqëria ka nevojë për argëtim… por edhe për vetëdije.”
