Shqipëria nga fundi i Luftës së Dytë Botërore deri në fillim të viteve 1990 ishte një shtet totalitar socialist. Lideri suprem i vendit ishte Enver Hoxha, diktatori i pamëshirshëm komunist që ndoqi vijën e Maos, edhe në fund atë të Titon si “shumë i moderuar dhe reformist.” Në këto vite, edhe pse nuk është folur për të, Shqipëria ishte një nga vendet më të mbyllura dhe të izoluara në botë. Askush nuk u lejua të largohej nga territori, prona private u hoq dhe kundërshtarët e qeverisë u ekzekutuan, ndonjëherë në sheshe publike. Votimi ishte i detyrueshëm dhe zgjedhja ishte e kufizuar në një parti, Partia Komuniste e Shqipërisë. I.K, një shqiptar, por i vendosur në Itali, tregon se si njerëzit jetonin në e përditshmëri në kohën komuniste: “Më kujtohet se Italia, së bashku me të gjithë bllokun perëndimor, është parë si një ferr, ku kapitalizmi kishte sjellë shumë krim, abuzim dhe drogë. Kam rrezikuar shumë gjatë komunizmit. Në shtëpi mi kthyem antenës televizionit pasi më thonin she shikoja programe propagandistike italiane. Një ditë një polic erdhi në shtëpi për të kontrolluar. Unë kisha hequr antenën, përndryshe unë do të isha akuzuar se po sulmoja atdheun”.
Por pas rënies së komunizmit një qeveri gjysmë-demokratike u instaluar, e cila udhëhiqej nga Sali Berisha, ish-kreu i Partisë Demokratike të Shqipërisë. Kjo qeveri arriti të ruante kontrollin e vendit, derisa në 1997 një krizë serioze solli rrënimin e Shqipërisë. U krijuan një seri kompanish financiare që funksiononin si banka, duke ofruar mundësinë për të bërë investime. Pjesa më e madhe e popullsisë shqiptare investuar kursimet e tyre në këto kompani, të cilat fillimisht i kthye paratë me interes (për qëllime propagandistike) dhe pastaj të shpallë në mars të vitit ’97, dështimin e tyre. Dy të tretat e popullsisë humbur çdo gjë dhe e gjetën veten në rrugë pa asgjë në dorë, ndërsa qeveria, e cila i kishte mbështetur këto kompani, ishte gati të rrëzohen nënë kërcënimin e bandave të armatosura.
Kushtu Shqipëria në vitin 1997 ishte në një kaos të vërtetë. “Ishte kaosi i plotë. Njerëzit mundën politikanët. Anarkia shpërtheu kur bandat kriminale hynë në depot e armëve ushtarake, ku njerëzit po gjuanin rrugë duke gjuajtur në ajër dhe duke ndaluar makina për të vjedhur udhëtarët. Nuk kishte shtet. Në ato ditë askush nuk u largua nga shtëpia”.
Shumë nga shqiptarët që tani jetojnë në vendin Itali u larguan në 1997 që kishin parë rastin e anijes shqiptare e cila u zhyt nga një anije e marinës italiane. Ky fakt, nën qeverinë Prodi, është i mjaftueshëm për të kuptuar racizmin që kishin italianët ndaj shqiptarëve.
Burimi: ilprimatonazionale.it
Përshtati: Tirana Today